Εμείς οι μητέρες» Μετάφραση03. 11. 2023

Εμείς οι μητέρες, ανεξαρτήτως ιστορικής εποχής, ανεξαρτήτως περιόδου ζωής, πολιτιστικής, θρησκευτικής, οικονομικής, γεωπολιτικής και κοινωνικής κατάστασης, έχουμε κοινά στοιχεία. Φέραμε στον κόσμο μια άλλη γενιά όντων που, οι περισσότερες από εμάς, θα καθοδηγήσουμε ως την ενηλικίωση, οι περισσότερες από εμάς θα τους διδάξουμε αυτό που μάθαμε οι ίδιες από τις προηγούμενες γενιές και θα τους διδάξουμε να αποφεύγουν αυτό που δεν μας άρεσε. Τα περισσότερα από τα παιδιά μας θα γίνουν πιο οξυδερκή, πιο ανθεκτικά ή πιο έμπειρα από εμάς. Όσα παιδιά δεν είναι τόσο τυχερά, τουλάχιστον συνήθως φυσιολογικά θα ζήσουν περισσότερο από τις μητέρες τους. Πρόκειται για φυσική εξέλιξη. Η μητρότητα έχει νόημα, φέρνει αγάπη, φως και αντιπροσωπεύει τη γέννηση.

Στο γεωπολιτικό και κοινωνικό μου πλαίσιο, εμείς οι μητέρες δεν τα περνάμε εύκολα. Ωστόσο, όλο αυτό μας έκανε δυνατές. Στο περιβάλλον μου, μετά από δεκαετίες κομμουνισμού, όταν οι γυναίκες μεγάλωναν παιδιά, φρόντιζαν αποκλειστικά για τη λειτουργία του νοικοκυριού και ταυτόχρονα δούλευαν, εμείς οι σύγχρονες μητέρες βρεθήκαμε σε ένα περιβάλλον όπου τίθενται μη ρεαλιστικές απαιτήσεις από τις γυναίκες...

Εμείς, οι σημερινές μητέρες στην Τσεχία, βιώνουμε πολλά χρόνια μοναξιάς. Στον σημερινό απομονωμένο κόσμο και σε μια απομονωμένη κοινωνία, όπου οι σημερινές γιαγιάδες βοηθούν σπάνια ή καθόλου στη φροντίδα των παιδιών, είτε δημιουργούμε νέους δεσμούς και φιλίες, καθώς και προσπαθούμε να διατηρούμαστε συμβολικά σε επαγγελματική φόρμα, είτε αναγκαζόμαστε να χάσουμε κυριολεκτικά και μεταφορικά τον εαυτό μας. Ενώ εμείς προοριζόμασταν να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε και να ταξιδέψουμε, εν ολίγοις, να ζήσουμε αυτό που οι μαμάδες μας δεν μπόρεσαν να ζήσουν, μετά θέλαμε να κάνουμε παιδιά και να αποκτήσουμε οικογένεια, αλλά...

Κάποιες από εμάς δεν μπόρεσαν να αποχτήσουν παιδιά. Όσες είχαμε την τύχη να αποχτήσουμε, έπρεπε να μάθουμε μόνες μας ότι δεν χρειάζεται να μοιάζουμε με μοντέλο, να έχουμε ένα τέλεια τακτοποιημένο διαμέρισμα, να είμαστε η σύντροφος, που ήμασταν πριν την απόκτηση παιδιών και ότι δεν γίνεται να είμαστε τέλειες μαμάδες.

Μερικές από εμάς δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν όλο αυτό και κόλλησαν σε φαύλους κύκλους κοινωνικών δικτυώσεων αναζητώντας ολόγυρα οδηγούς και «συνταγές» για μια ευτυχισμένη ζωή, αντί να ψάξουν να βρουν τις απαντήσεις μέσα τους. Άλλες μαμάδες κόλλησαν στα εγχειρίδια και τις συμβουλές τρίτων αντί να ακολουθήσουν την εσωτερική τους φωνή, καθώς και το ένστικτό τους. Εμείς, οι πιο τυχερές, σφίξαμε τα δόντια και, με τη βοήθεια του συντρόφου μας και λίγα ποτήρια κρασί ή μπάρες σοκολάτας, μάθαμε να βρίσκουμε ισορροπία. Τη δική μας προσωπική ισορροπία που είναι μόνο μία και μοναδική για την καθεμία μας. Βρήκαμε τις προτεραιότητές μας, το εσωτερικό κέντρο μας, τα όνειρα και τις ανάγκες μας, που δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψουμε ποτέ. Γνωρίσαμε τον νέο μας εαυτό, του οποίου ο εγωισμός μετατράπηκε σε στάχτη για πολλά χρόνια, από την οποία αναγεννήθηκαν όμως οι Φοίνικες για να ανοίξουν ξανά τα φτερά τους λίγα χρόνια αργότερα. Πιο δυνατές από ποτέ.

Η καθεμία από μας είναι μοναδική. Κάποιες από εμάς ζούμε με περισσότερη εσωτερική ανδρική ενέργεια και παρέχουμε στην οικογένεια υλική και οικονομική ευημερία. Κάποιες άλλες από εμάς μένουμε σπίτι για δεκαετίες και ζούμε φροντίζοντας την οικογένεια λόγω των παιδιών. Ωστόσο, οι περισσότερες από εμάς βρισκόμαστε κάπου στο ενδιάμεσο. Και αυτές οι διαφορές είναι απολύτως φυσιολογικές και πανέμορφες, γιατί η καθεμία από μας είναι διαφορετική, τόσο σε εμφάνιση όσο και σε χαρακτήρα και έχει διαφορετικές ανάγκες. Και τα παιδιά μας γεννήθηκαν από εμάς, και από εμάς πρέπει να λάβουν την απαραίτητη εμπειρία για τη μοναδική τους ζωή.

Εμείς οι μητέρες όμως έχουμε κι άλλα κοινά. Διαθέτουμε τεράστια εσωτερική δύναμη. Αγαπάμε. Ξέρουμε να φροντίζουμε, να προσέχουμε. Είμαστε δουλευταρούδες, στοργικές, συμπονετικές, συμπαθητικές. Συγχωρούμε. Αποδεχόμαστε πράγματα και καταστάσεις. Μπορούμε να ζούμε απλά και να συνυπάρχουμε. Είμαστε κινητήρια δύναμη της φύσης. Είμαστε όργανα ζωής, αγάπης, ζεστασιάς, φωτός, σκοταδιού και αναγέννησης.

Πιστεύω, αισθάνομαι, βλέπω μικρές ελπιδοφόρες αλλαγές γύρω μου στις μοίρες πολλών εμπνευστικών γυναικών και των υποστηρικτικών τους ανδρών γύρω μου, αλλά και στη συνειδητοποίηση της κοινωνίας για τα θέματα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι μαμάδες, από τις κυβερνήσεις, από τις μεγάλες και πολυεθνικές εταιρείες.
​
Είναι όμορφο που όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας. Συμφωνείτε;